Wrażenia z pola bitwy - dyskusja

Jon, zapomniałem że Ty jesteś najlepszy i najlepiej biec wprost na uzbrojone 3 - słownie TRZY DZIAŁA z pełną obsługą. Puste pole słabą osłoną? Nie zauważyłeś także że poruszaliśmy się potem przy rzece na której była grań. Czołg zabiera fragi? Myślałem że nie gramy na fragi. Zapomniałem że Amerykanie mieli tak heroicznych żołnierzy którzy z nożem w ustach, granatem w jednej ręce i coltem w drugiej zdobywali Berlin a shermany wyprzedzali biegiem i gdyby były wtedy fotoradary to by dostawali mandaty na niemieckich autostradach bo tak szybko biegają. Czołgi i samoloty są po to ale widzę ja się nie znam. Skoro straty były znikome to myślę że postąpiłem dobrze.

Pis bi łit ja

[Jon]

Szajder zapomniałem, że za każdym razem unosisz się dumą bardziej niż ten drań Jon, i próbując wszystko sprowadzić do absurdu uniemożliwiasz dyskusję

O przyznaniu się do spaprania czegoś nie mówiąc. Spytaj się swojej ekipy, jak się czuli gdy kazałeś im biec przez otwarte pole pod ostrzałem KM'ów, zamiast po prostu nadrobić drogi. Można tam było podejść conajmniej na 2-3 sposoby (wliczając to co zrobiłeś, to 4), Ty wybrałeś wariant najgorszy, na który nie wpadłem.

Z tekstem o fragach, to mnie nawet nie rozśmieszaj. Faktycznie sporo nazabijałem jako CO... "3 kanapki i paczkę czipsów". Chodzi o to, że jeżeli już bawimy się w coś, co w gruncie rzeczy jest esencją konfliktów - czyli walkę (do tego jeszcze skrojoną "na miarę"), zamiast wielogodzinnych nudnych patroli, marszu do celu czy wart, 3 dniowego ładowania dział podczas nawały artyleryjskiej czy ginięcia od takowej właśnie - to jednak warto byłoby dopilnować, by wszyscy mieli coś do roboty, a tym samym zabawę (a spacer nad zimnymi już trupami jest średnio zajmujący, raczej).

Jeśli "straty były znikome" i przy okazji nikt nie czuł się wyrolowany czy znudzony, to spoko. Ja jednak często w przeszłości byłem świadkiem lub ofiarą narzekania (a pewnie i mi się zdarzyło), słusznego zresztą, że to załoga puszki się nudziła, a to dla odmiany puszka wycięła wszystko i piechota nie miała co robić, albo jedna drużyna się nudzi bo druga ciągle jest z przodu. Dochodziło też do tak kuriozalnych sytuacji, gdzie puszka była zajęta trzepaniem "łatwych fragów" na piechocie, zrywając w międzyczasie od dział i czołgów - że wkrótce piechota została bez osłony i musiała sama walczyć przeciwko puszce wroga, co oczywiście paru osobom, które potem z tego powodu gryzły piasek popsuło wrażenia z misji.

Puszczenie czołgu dołem wcale nie odbiera mu przydatności czy roboty. Po prostu równo rozkłada to działania między piechotę idącą z przodu, a czołgi jadące za nimi. Klasyczna współpraca czołg-piechota, bo tak to zazwyczaj się robi i robiło drogi Szajderze, no ale widzę ja się nie znam.


Na koniec dodam tylko, że ucieszyła mnie duża frekwencja (na co się pierwotnie nie zanosiło) i liczę, że dziś będzie tak samo (bo będą zapowiadane misje).

A ja jednak wolę kiedy czołg wybije wrogi oddział, czy stanowisko ckm, a ja po tym na spokojnie przekroczę pole, sprawdzę trupy i pójdę dalej. Jednak po to są czołgi. Jeśli mogą to dlaczego nie mogą zostać daleko poza zasięgiem piechoty, przy czym są bezpieczne i mogą dawać wsparcie swoim. Chyba jednak chodzi o to aby to straty były znikome, niż o to aby piechota ucierpiała w większości ale przy okazji zdobyła troszkę fragów.

Wykorzystanie czołgu jako punktu ogniowego neutralizujacego wszelkie zagrożenia dla piechoty nie jest błędem w sztuce. Zawsze wykorzystujesz najskuteczniejsze metody w celu zminimalizowania strat.
Zalezy w co się chcemy bawić: w symulację, czy w szczelanie? Wg. mnie narzekanie, że czołg skosił wszystko jest przejawem chęci zabawy w szczelanie, czyli wyścig fragów.
Niemniej jednak znam ten ból, kiedy to po misji jest niedosyt i poczucie straconego czasu. No ale wojna jest nieprzewidywalna

Jestę Szermanę.

Dzisiejsza misja na Everonie to przykład pięknej współpracy piechoty i pancerniaków. Było fajnie, ja chcę więcej takich.

Gratki dla Rafała za 99% celności i dzięki dla Bic Maca za cierpliwość.

[Jon]

Yep - mimo, że misja miała POWAŻNE problemy ze skalą\balansem i merytorycznie z realizmem za wiele wspólnego nie miała - było znakomicie.

Ci, którzy wyszli (m.in. 66 % załogi puszki), bo np. stwierdzili, że "nudy" - MACIE CZEGO ŻAŁOWAĆ. I dlatego duże dzięki dla każdego kto brał udział i dał z siebie wszystko by ten wieczór ostatecznie był tak epicki, jak był. Coś, co pierwotnie zapowiadało się na długą i nieprzyjemną porażkę (gdy już okazało się, że USAF nam za wiele nie pomoże) okazało się okupionym małymi stratami wielkim zwycięstwem, w dodatku z wieloma akcjami, które uwiecznione na wideło z pewnością przysporzyły by nam fanów.

Able-3 i Yankee zrobiły świetną robotę - nie ma wątpliwości co do tego i wielki szacun dla nich, bo gdyby nie oni i ich inicjatywa gdy nasz radiowiec z flakami w garści próbował uciec strzelającym doń frycom, to nie wiem czy po Able-1 i Able-2 byłoby co zbierać. Klimat ataków na umocnienia na wzgórzach był super (pamiętacie scenę z Szeregowca, gdzie ten świeżak obserwuje atak na okopane gniazdo KMu?), a i AI stanęło na wysokości zadania i zgotowało nam niezłą niespodziankę, gdzie nawet podczas normalnych walk nie odpuszczało za łatwo. Niemniej, mimo pięknej roboty, jaką zrobiło Able-3 i Yankee, muszę powiedzieć jedno - chłopaki, nie przeżyliście nawet 1/3 tej grozy i gnoju co my. Tańczenie między pociskami, ostrzał dwóch czołgów, walka z frycami z każdej strony w trudnym terenie - no naprawdę, po przeżyciu czegoś takiego w realu albo chodziłoby się do końca życia w pieluchach, albo dla odmiany woziło swoje jaja na taczce. I tak właśnie pragnę podziękować drużynie Able-2 oraz moim podkomendnym z Able-1 (m.in. Klimowi, który uratował mi tyłek) za niezłomne morale nawet w skrajnie beznadziejnej sytuacji oraz to, że dzięki nim chociaż część z nas mogła dokończyć zadanie i domyślnie, finalnie - wrócić gdzieś po wojnie do domu. Kawał zajebistej roboty, zajebistego gameplayu, zajebistego klimatu. Każda z drużyn odwaliła świetną robotę. Dzięki, bo dla takich wieczorów gra się w tę grę.

Powinniśmy mieć jakieś odznaczenia... i tak, zaraz obok medali:
- Przeżyłem org. Przełęcz
- Przeżyłem Bastige
- Przeżyłem Wołnę
- Przeżyłem Kaukaski Blues
- Nie zasnęłem na Confusion

Powinno pojawić się odznaczenie "Przetrwałem Ostateczny Cios". No cholera, naprawdę. Amerykański film akcji. Malarkie biegnący po lugera to nic.


Dodam jeszcze tylko, propo wcześniejszej misji i rozmowy nt. mojego perfekcjonizmu - ja wiem, że na wojnie ludzie giną i czasem dowódcy nie mogą nic na to poradzić. Ale jak widzę jak połowę jednej z drużyn poszatkował wrogi Sherman, bo Ci stwierdzili "a weźmy se postójmy i popaczymy co sie stanie", a puszka robi taniec z gwiazdami z powodu braku komunikacji, kończąc to [już pod koniec misji] jeszcze serią po sekcji dowodzenia, to sam rozumiesz - trochę jednak frustracja ogarnia. A ja aprawdę chciałem by wyszło...

[Algrab]

Nie wiem czy ktoś z was w ogóle pofatygował sie kiedykolwiek, aby wsiasc do tego tanka, co to był wstawiony w misji. Otóż cos takiego jak "situational awareness" jest w nim zerowa. Jeżdzenie po lesie tym sprzętem, zarywającym wszelkie mosty, i walczenie z okopami wroga dookoła to pomysł podobny do kazania słoniowi ustawiać ludziki z zapałek na kieliszkach. Te maszyny były projektowane do walk na otwartych przestrzeniach na wielkie odległości. Nie da sie w nich kręcić wieżą jak karuzelą, jak sie może niektórym wydaje. A wystawianie tyłka z wieży żeby popatrzeć skąd leci kula z twoim imieniem to więcej niż gra w rosyjską ruletkę.

Nie wiem o co chodzi też z płaczem o komunikacji, bo prowadzona ona była na bieżąco z - jak mniemam - radiotelegrafistą drużyny dowodzenia. Szeregowiec Ryan może to potwierdzić, odpowiadaliśmy na każde jego wywołanie na radiu. Poza tym mieliśmy własne problemy z pojawiającymi się między drzewami Shermanami, bo przez "prototypową" amunicję z duraluminim i ładunków prochowych z drewna balsy musieliśmy przełączyć działo w tryb strzelania ogniem ciągłym. Czytaj: tylko strzelec jest "na strzelcu" a reszta podaje pociski w systemie "podaj cegłę". Nie mieliśmy więc jak zastanawiać sie czy ktoś nam zeskrobuje stal z gąsienicy bagnetem.

Poza tym:
- doszedłem do misji PO briefingu i w jej trakcie, zastępując kogoś kto wychodził. Mogłem wziąść slot samotnego piechura, ale przecież potrzebowaliście czołgu, right?
- jestem bardzo ciekaw czy inna załoga w takich warunkach poradziła by sobie lepiej. Czy zabiliśmy kogoś z naszych? Na śmierć? Nie. Czołgi wroga zniszczone? Piechota w okopach wroga ostrzelana?

WIĘC JAPA.

[Jon]

W sprawie braku komunikacji mówię o momencie, gdy wskoczyłem do was do czołgu po tym jak zerwał się pierwszy most. Poza tym nikt nie ma jakiegoś specjalnego żalu do was (chociaż ta seria... madafaka), jednak musisz zrozumieć, że w momencie gdy plan i składy się sypały to był to kolejny "dobijający" moje morale element.

[Algrab]

Rozumiem. Widocznie wtedy byłem zajęty sprawdzaniem numerów fabrycznych na pociskach wedle dokumentacji, a że jest ona w języku rumuńskim, to ta czynność zawsze skutecznie odcina mnie od świata.

Co do misji Ostatni Cios, na Everonie, od strony lotnictwa:

- fajny efekt startu B-17stek z lotniska, czy piechota je gdzieś widziała?
- wahlarz dostępnych myśliwców dość bogaty, niestety Mustangi tylko w wersji podstawowej uzbrojenia
- Thunderbolty to wystarczająco dobre maszyny do tego zadania, dość odporne na plot'kę przeciwnika, jednak:
- przy mgle panującej na celem, fatalne w porównaniu do P-51 podchodzenie do celu na niskiej prędkości
- potężne bomby (500kg) zabójcze w tych warunkach dla maszyny, szczególnie w pofadowanym terenie (jednak tego można było uniknąć)
- czy wspomniałem o zerowej widoczności nad ziemią?

poza tym:
- atakując cele Lightning'ami nie dało się uniknąć przelatywania nad stanowiskami plot, w rezultacie - zestrzelenia. Te maszyny są wyjątkowo wrażliwe na wszelki ogień z ziemi, a prowadziły go również pojazdy z zamontowanymi MG-42 na pokładzie
- mimo ładnego wyglądu ich "performance" w powietrzu pozostawia wiele do życzenia, w porównaniu do zachowania historycznego P-38, który był absolutnym killerem w swoich czasach - dzięki połączeniu 2ch P-51 w jednen samolot dwusilnikowy
-grupy naziemne powinny mieć możliwość wstępnego unieszkodliwienia obrony plot przeciwnika przed wezwaniem lotnictwa

A jako piechociaż grało się w tej misji przyjemnie i klimatycznie zarazem.
Współpraca z Yankee, epicki szturm między lejami po bombach na najeżone drutem kolczastym i Niemcami okopy, pod gradem kul i świstem dookoła, wcześniej bieg za czołgiem robiącym za ruchomy kulochwyt, z jednoczesnym ostrzeliwaniem sie KM'em tak że aż mi się pestki skończyły...
Echh... czegóż chcieć więcej... Saint Pierre przeorane aż do lini brzegowej - i odbój.

Kolejne spektakularne zwycięstwo The Allays, Medale Honoru i Purpurowe Serca dla Wszystkich!

Ludzie jak jeszcze raz zagram w misję typu "kampania", gdzie gram przez co najmniej 3h w jedno i to samo bez resu, to chyba pójdę do a2y. W lesie miałem FPS na poziomie 4-7 na otwartej przestrzeni 22-24, a trochę zalesionych terenów było. Klimat był, ale misja za długa szukałem nawet śmierci na silę, jednakże dzisiaj miała wolne (byłem 2x ranny a pociski leciały jak chciały).

Było jak było jest jak jest całe szczęście w przyszłym tygodniu ACE

[Jon]

lol, tak jakbyśmy na ACE nie mieli takich misji;

Jestę Narzekaczę, widzisz Ty narzekasz na długie misje z kilkoma objective'ami, a taki Psycho np. na misje w stylu Jona "zajmij 1 wioske\cel".

Ostatnio zauważyłem bardzo niepokojący fakt, zastanawiam się czy niektórzy MM wiedzą o istnieniu tego tematu. Chodzi przede wszystkim o odprawę, ale nie tylko.


Wrażeń po misji:
jedyną misją którą dobrze zapamiętam była misja Romana Ostatni Cios jeśli się nie mylę. Naprawdę był klimat, ale zgodzę się z cześkiem że było to coś w stylu kampani długie i męczące (dlatego nie siedziałem do końca).



Co do wiecznego sporu ACE vs I44, to nie będziemy się przecież powtarzać po tysiąc razy

Co do radia.

Możnaby rozważyć zmianę protokołów dla kontaktu z lotnictwem. Na przykład kiedy ABLE-2 potrzebuje ostrzału danej pozycji to kontaktuje sie bezpośrednio z pilotami, pomijając dowództwo, bądź prosząć tylko o kontakt bezpośredni z lotnictwem, żeby zapobiec drugiemu obrotowi informacji. Jeśli gadam głupoty to można mnie poprawić

Co do krótkiego podsumowania misji Damiana

Tak dokładnie wyglądałam Valdo, pod koniec tej misji...